20 de junio de 2018

Amorosea

AMOROSEA

En o universo
d'o corazón me trobo,
e me dexo levar
en infinita mar
por o viento más calmo.

Amorosea.

Un sol, como fablando,
por a finestra dentra,
me uella e m'emplena
de carizias,
me despierta
como un alba
cuan truca en os uellos
disiertos. Ubro los parpiellos
e ya no bi ha uambras,
veigo
a luminaria que asperaba.

Amorosea.

Durante añadas
tot nuei parexeba
e no bi eba espazio
ta miraglos,
solamén yeran
azar e caos
a materia d'os días,
cutiana cansera
que tot embolica.

Pero en un inte viens
e tot cambea,
amor,
e sí bi ha miraglos,
se siente cómo va crexendo
en as carreras
una plevida buena
que plega dende alto,
e veyemos gotetas blincando
e levando-se tristezas;
ye augua
ta escoscar o corazón.

Amorosea.

Tantas dolors
bi eba en l'alma,
almario con inmensas
soledaz sin amor,
me perdié en os mundos
que no yeran de yo,
vendié o tiempo como un fol
ta comprar uambras,
ta enrunar, sin saper-lo,
l'arca santa,
e ya sin casa, por carreras allenas
cambeaba ultimas luminarias
por cualque moneda.

Pero yes venita,
alba, con altas
aireras e plevidas,
con parolas de sol
en as finestras,
e dexo, asinas, ilusions
que agora son zenisas;
viene o tuyo amor,
amorosea
o corazón,
yera muerto e ye tornato
a la vida
.

© Chuan Chusé Bielsa