2 de septiembre de 2020

O LIBRO E L'AIRERA

O LIBRO E L'AIRERA

Fer
o que cal que seiga feito,
no dando denguna oportunidá
a tentazions.

No t'esbarres por infiernos de dolors
d'ixe zielo que mena a l'alegría.

Ser esclau d'o deber,
d'ixo que quiere o Dios bueno,
ubrir men e corazón
a la luz que perén brila.

No malfurriar o tiempo
d'o que pende tota vida
en tantos países muertos
luen d'o camín de l'amor.

Plegará un día
en que ya cosa podremos,
remanerá o libro nuestro
rematato, gloria u fumo;

sisquiera
cuan vienga
una zaguera airera
e i vaiga pasando as fuellas
tot tienga o perfumo
d'a inozenzia,

sisquiera,
allora, de luz en luz puyemos
renovatos e ya sin más canseras
ta trobar-nos
con tot ixo que aimamos,

sisquiera
aquí, agora,
no perdamos as oras
que Dios nos dio ta salvar-nos.

Entalto perén güella:
escribirás poemas
como un nino que no conoxió o mal,
millor fer un ortal
d'o tuyo libro,
en paz e perfumato,

cuan vienga aquella airera
revolarán as fuellas
que escribiés, una a una,
bien rapidas,

sisquiera
seigas feliz ixe día,

sisquiera ganes a vida
e puyes dreito enta zielos,

sisquiera ya no te calgan
más angunias, más tristuras,
más ibiernos

ta veyer ya sin más velos
a la tuya enamorada.

© Chuan Chusé Bielsa