29 de agosto de 2020

PAISACHE EN ATRO ZIELO

Cuan va rematando lo día
Foto de Chuan Chusé Bielsa

PAISACHE EN ATRO ZIELO

Sisquiera
no sufrise tanto
veyendo morir
paisaches d'o mundo,

veyendo amors viellos
de bardo
marchando ta cutio...

Sisquiera
despertase un día
veyendo que tota aparienzia
no ye que un gran vuedo e que una alta airera
ye a unica amiga.

Dexo a pelleta en a espuña
e prengo alta muda,
aguaito e seguiré aguaitando en as altarias
ixo que dillá d'o tiempo alienta,
que no s'arrigue con sarcasmo
cuan nos veye espullatos e sin casa
dimpués d'aber vantato sin cansera
castiellos de boiras en a tierra.

Si alufro paisaches, que seigan paisaches
que a o cabo no veiga acotolatos,
si veigo albas u luscos,
que seiga en sagratos
nuevos mundos,
si aimo con alma e con esprito,
que ixe amor no seiga infierno
dimpués de parexer un paradiso.

Si cualque cosa aquí veyez
que vos retanta e enamora,
tal vegada yo veiga lo mesmo,
pero vantando-la entalto,
allá do a luz no seiga engaño
e a piel d'as cosas
no vozee con crepazas a derrota.

Tal vegada sufrié de más, e sé
que cualsiquiera dizirba que o sano
aquí ye azeutar a brevedá d'os suenios,
l'afundamiento cutiano d'os deseyos
e de tota polideza, vivir cada inte
como si fuese bofo e pleno,
beber l'augua d'ista vida en copa foratata
e zorrupar-bi gotetas ta ir matando
pordemás a sete.

Pero no, aguaito muertos años
e comprebo que os míos
treballos por o mundo
m'esgarrón o corazón,
e ya no remane sino güellar
entalto e veyer a o mío amor
con cara inmarzesible,

tota polida e sin escarnios.

© Chuan Chusé Bielsa