23 de octubre de 2022

UNO S'ENAMORA

UNO S'ENAMORA

Uno s'enamora
de parolas, cuan ye nino
u de mesache.

E vienen aireras
que fablan o que aimas,
e vienen plevidas
con olors d'o tuyo zielo.

Uno s'adentra
en o bardo u en o polvo
d'una tierra.

Vena uno se torna
d'oliveras u almendreras,
laurelers, figueras, fuscos
camins, s'amorra uno
a auguas de charqueras
de salvaches boiras, uno
ye güellos ta paisaches,
fuella en o zierzo, luscos
que uno bebe a gargalé.

Uno se torna bel día
plana u varella, uno
se torna mon puyando alto, uno
siente en cada cosa as parolas
que han crexito en a suya alma, uno
crema como flamas
en fogaril de casetica de zaborras.

Uno s'enamora
cuan encara crexen como radizes
as ilusions, cuan encara
tot ye chardín de nino, con aromas
desconoxitos; dengún poderba describir-los
sin parolas d'adentros.

Uno s'enamora
d'una fabla cuan encara la vida
ye un misterio inabastable, uno
s'enamora, s'enamora, ye amor
feito de parolas
que acarona sin remeyo,
e mesmo cuan en a tuya tierra cuasi toz
chirón a capeza a ixas parolas,
cuan ya han decretato politicos
a muerte d'ixa fabla, cuan
ya os paisaches mesmo ploran,
mutos, mutos
(por manca de cariños
bi ha aspros silenzios),
continas aimando e aimando
como en suenios, sin saper por qué,
sin saper si tendrá ya bel sentito
ixe amor tan gran como universos,
perén chugando como un nino
con vozes e luzes d'inozenzia
en a falsa d'as estrelas.

© Chuan Chusé Bielsa