1 de enero de 2024

E TE VEYEBA

Atalaya
Foto: Chuan Chusé Bielsa

E TE VEYEBA

E te veyeba
en os monts azulencos
a la tardada,
e te soniaba
cuan os uellos zarraba,
e tot teneba
a frescor femenina d'a choventut.

E te veyeba
cuan en os camins amariellos
caminaba,
e tu yeras l'augua
que caleba a la mía sete.

E no pensaba
en vulgars cosetas
cuan bien t'amorosiaba,
rechiraba
os tuyos labios en as boiras
u en o royo d'o sol
cuan s'amagaba.

Por qué marché tan luen,
do no bi yeras.
Alavez
no veyeba en horizonts
o sonriso que yo aimaba,
alavez
no veyeba en as carreras
l'amor d'as seice anyadas,
cuan yera vagabundo e no teneba
que sólo ixa uellada
ta emplir-me tota l'alma.

E te veyeba en nueit u alba,
e te veyeba en cierzo u calma,
e no bebeba que ixos uellos
que m'aimaban,
e no minchaba
que a luz que me dabas.

Por qué marché tan luen
ta retrobar
(e ya de viello)
o que teneba adentro,
aimada,
ixe tresoro d'inocencia
que en tu alzaba
e que nunca perdié.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano-aragonés:

Y TE VEÍA

Y te veía
en los montes azulencos
a la tardada,
y te soniaba cuando los ojos zarraba,
y todo tenía
la frescor femenina de la juventú.

Y te veía
cuando en amarillencos caminos
caminaba,
y tú eras l'agua
que calía a mi ser.

Y no pensaba
en vulgares cosicas
cuando bien t'amorosiaba,
regiraba
tus labios en las boiras
u en el royo d'el sol
cuando s'amaga.

Por qué marché tan lejos,
donde no estabas.
Entonces
no veía en horizontes
esa sonrisica que yo amaba,
entonces
en las calles no aguaitaba
ese amor
de las dieciséis añadas,
cuando era vagabundo y tenía
tan sólo esa mirada
pa' llená-me toda l'alma.

Y te veía en noche u alba,
y te veía en cierzo u calma,
y bebía sólo esos ojicos
que m'amaban,
y cominchaba sólo
esa luz que me dabas.

Por qué marché tan lejos
pa' encontrar
(y ya de viejo)
lo que tenía adentro,
amada,
ese tesoro d'inocencia
qu'en tú alzaba
y que nunca perdí.

© Chuan Chusé Bielsa