3 de noviembre de 2021

E QUÉ MILLOR QUE ISTA LENGUA

Zaguera luz
Foto: Chuan Chusé Bielsa

E QUÉ MILLOR QUE ISTA LENGUA

E qué millor que
ista lengua
ta escribir difuera d'o mundo.

Podez clamar-la como queraz,
podez dizir mesmo
que no ye aragonés.

Pero ista lengua que leyez
ye a mía lengua,
me'n enamoré de mesache
e aquí me tenez encara,
escribindo con as parolas suyas,
a o canto d'o suyo fogaril, fendo danze
con os ritmos d'a libertá,
fidel a aquel amor.

E qué millor
ta evitar a maldá que en iste mundo
crexe a cada inte que ista lengua mía,
e qué millor
ta salir-me-ne de tanta dolor
como crexe en a mentira,
e qué millor ta puyar
como paxaro enta l'árbol
d'o corazón
que ista lengua mía,
e no quiero que tienga ni dica
nombre, e prefiero mesmo
que no crexca en ixe mundo putrefauto,
cosa me se da si os míos versos
fan niedo sólo aquí en o peito.

Yo canto como libre au en o zielo
e canto solo e sólo
ta la mía aimada, si güellaz
as feridas que cubren tota l'alma
e a pelleta d'os míos días,
replecarez de qué fablo, tanta
dolor acubillo afuera, adentro,
que ya soi veire pleno de Silenzio
e soi güesos ta ista Tierra
e cosa aquí no aspero
sino ye remerar amors en alto
dillá d'iste universo, a mía chera
zenisa ye en o chelo.

E qué lengua millor, millor que ista
ta fuyir ya d'iste chuego,
ta no tornar-bi nunca, ta fer
o posible e o imposible
ta no veyer más istos infiernos,
qué lengua millor que ista,
viva, viva, perén viva,
ta ir-me-ne luen, luen, ta do yo quiero,
ta do lo mío amor abita.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

Y QUÉ LENGUA MEJOR QUE ESTA

Y qué mejor que
esta lengua
para escribir fuera del mundo.

Podéis llamarla como queráis,
podéis decir incluso
que no es aragonés.

Pero esta lengua que leéis
es mi lengua,
de ella me enamoré cuando muchacho
y aquí estoy todavía,
escribiendo con palabras suyas,
junto a su hogar, danzando
con los ritmos de la libertad,
fiel a aquel amor.

Y qué mejor
para evitar la maldad que en este mundo
crece a cada instante que esta lengua mía,
y qué mejor
para salir de este dolor
que crece en la mentira,
y qué mejor para subir
como pájaro al árbol
del corazón
que esta lengua mía,
y no quiero que tenga ni hasta nombre
e incluso prefiero
que no crezca en mundos putrefactos,
nada importa si los versos
sólo en el pecho anidan.

Canto como libre ave en el cielo
y canto solo y sólo
para mi amada, si miráis
las heridas que cubren toda el alma
y la piel de mis días,
comprenderéis de qué hablo, tanto
dolor acojo afuera, adentro,
que ya soy vaso lleno de Silencio
y huesos soy para esta Tierra
y nada aquí ya espero
sino es recordar amores en lo alto
más allá de este universo, mi hoguera
ceniza es en el hielo.

Y qué lengua mejor, mejor que esta
para huir ya de este juego
y no volver ya nunca, hacer
lo posible y lo imposible
para no regresar a estos infiernos,
qué lengua mejor que esta,
viva, viva, siempre viva,
para irme lejos, lejos, allá donde deseo,
donde mi amor habita.

© Chuan Chusé Bielsa