5 de mayo de 2020

Calmo yermo, poema en aragonés

Sobria primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

CALMO YERMO

Calmo en iste yermo,
me casaré con o viento.

Dende una zelda amariella,
ya soniando, ya despierto,
marcharé
por istos zielos,
seré paxaro en l'airera.

Besaré oliveras, almendreras,
camins, versos,

daré besos
con parolas aragonesas;
lo que nombran,
lo que tocan,
s'imple d'amor
en un momento.

Se torna poeta
iste corazón;
aimé güe, por exemplo,
campos d'ababols
meditando por varellas
de silenzio.

Pero puncha o recuerdo:
cuánto tiempo
por anguniosos laberintos,
dondiando
por carreras allenas,

lexos.

Marché dica buegas en o tiempo
buscando un siñalín
d'amoroseos.

Pero torno
en a puerta d'o yermo;
blinca de goyo lo peito.

Me rezibe a primavera
con un veire d'aromas
de miel en puyar una costera;

lo me bebo.

Torno
e soi de nuevo
monche en a mía armita,
güello adentro
e i retrobo l'alegría.

Qué bonico
ye iste yermo, qué acullida
da a os que penan,

qué amorosa
compañía
da iste zielo

a os perditos
sin terneza,

lexos.

© Chuan Chusé Bielsa


Ababols en o ripazo
Foto: Chuan Chusé Bielsa