27 de junio de 2021

APOCALIPSIS

Luminaria
Foto: Chuan Chusé Bielsa

APOCALIPSIS

Son pasatos os años
e agora
ye más quiesto un
aire que en o lusco amorosea,
a color que se fa poesía.

Ye más quiesta l'alba d'os paxaros
silenziosos, as carreras
ya calmas d'o recuerdo, a luz
que descansa e s'amaga dentro de nusatros.

Bi ha muita cansera creata por os años,
ye zenisa posata sobre as cosas.
Asinas, perén nos n'imos entalto.
Si veyemos un mon sagrato,
ye orazión enta l'aimada.
Si veyemos boiras chugando con azuls,
ye o tiempo perdito e o nino retrobato.
Si veyemos chóvens con ilusions,
veyemos a eterna choventú.

Ye muito polito agora
saper que a la fin
sientes e tastas ixo que busqués
durante a vida.
Te cremés, te chelés, t'afundés,
te cansés, luen, sin amor verdadero.

Agora que sapes que aquel sol viello
que ilumina os tuyos güellos
s'amortará bien luego,
agora has trobato lo fogaril
alto d'a paz, tan dentro de tu.

Ye o tuyo apocalipsis. ¡En o sin tiempo
nos achuntamos con l'aimada!

Solo bi ha un inte eternizato: a trobada
de l'alma con o esprito. Chuntos,
s'aunen con l'amor e no en son que uno.

© Chuan Chusé Bielsa