15 de abril de 2023

ULTIMO CAMÍN

ULTIMO CAMÍN

Tu existes,
Amor,
e defuera de tu
cosa existe.

Si confié en cualcosa,
estié derrotato
por o tiempo.

Estión pocos
os sers do
tu habitabas,
qué poquez, qué poquez.

A la fin, muito tardi,
replequé que en cuasi dengún
puede uno depositar a suya confianza.

En tu la deposito,
Amor,
e con tu me quedo,
anque seiga en o más fundo
d'os campos e d'as selvas,
anque seiga
en montanya solitaria,
anque seiga
baixo a plevida u entre l'airera,
anque seiga
en o disierto.

Ta fablar con tu
yo existo, e t'aimar-te,
t'amorosiar o tuyo nombre,
ta convivir eternament
con a tuya verdat.

Tanto, tanto
tiempo convivié con a mentira
que agora me pregunto
cómo estié tan absurda-
ment vogal con o mío tiempo,
cómo malfurrié os días e os anyos
luen d'o tuyo amor.

Pero plega o día en que uno
veye o tuyo cielo azul, o tuyo paisache,
e ya uno astí remane,
ya cuasi muerto, albandonato,
ya cuasi enrunato por o mundo,
ya cuasi perdito,
ta que tu me trobes e me cures,
arrullato en l'ultimo camín
d'a mía vida,
ta que tu me uelles
e me devantes a os tuyos uellos.

© Chuan Chusé Bielsa