12 de junio de 2020

O MÍO PAÍS

O mío país
Foto: Chuan Chusé Bielsa

O MÍO PAÍS

O mío país
ye un país chiquet.

No se i troba
en os mapas d'o mundo,

Ye o mío país,
e asinas me cuaca.

O país mío
no ye codiziato,
e asinas ye libre.

No tiene grans riquezas
o mío país,
anque ye o más rico.

O país mío
lo forman grans disiertos
destinatos a la contemplazión,
escoscatos
están aires e zielos.

En o país mío,
os chardins,
meyo albandonatos,
son ta viellos e ninos-
poetas;
ta yo, son os más politos.

En o país mío
lo que más s'aprezia
ye a inutilidá en lo terreno,
no tener cosa
e no fer cosa
si no ye
ta engalanar o zielo.

As casas,
en o mío país,
son abitatas por silenzios
que meditan.

En o mío país, bi ha eglesias
muito pobres,
anque son as más bonicas:

árbols solencos,
carasols do lo sol s'endormisquea,
amagatas varellas,
sasos yermos.

Altizos templos,
en o mío país, son as falsas:
qui ora aquí
siente secretos en o viento,
replega mensaches
de luz a la tardada,
tot ye calmo
e fuye o tiempo.

En o mío país, os animals
viven libres e son como nusatros,
en devantar os güellos
deseyamos felizidá a os paxaros,
güellando lo suelo
paramos cuenta en no pisar
a las fornigas,
os suyos dreitos respetamos.

En o mío país, alzamos
con muitismo amor
o tresoro d'os paisaches;
os mons,
grans u chiquez,
son molimentos nazionals,
porque son orazions,

as viellas caseticas
de piedra e bardo
son amorosiatas,

os camins aquí son adoratos,
oro ye o polvo.

O mío país ye tierra d'eremitas,
a chen s'adedica
(e nos en sentimos orgüellosos)
a contemplar luzes e luscos,
sí, a ixo
e a cosetas parellanas.

Tarcual pobre ye iste país mío
en iste sieglo,
anque alza arcas
d'a más alta valura
en altos zielos
(monedas d'infinito).

Yo nunca no cambearba
por un atro o país mío,
porque no ye d'iste mundo.

Cuan marcha o sol,
aquí os vagabundos
por soledaz nos n'imos
ta dizir-le
adiós;

ye a fiesta
cutiana d'a poesía.

A la nuei, a vida
ubre o misterio
e nos n'imos a danzar con as estrelas.

© Chuan Chusé Bielsa