12 de enero de 2021

LUSCO VRIOLETA EN A GARA, poema d'o libro en aragonés INOZENZIA

Gara de Delizias - Zaragoza
Foto: Wikimedia Commons

LUSCO VRIOLETA EN A GARA

Marchés en l'autobús
con o mío corazón a o costato,
tu dominicana
enta tierras vascas.
Feba frío en a gara
e calor en os peitos.
Nos diemos un beso
e acarizié o tuyo güembro.

Dimpués por l'andana,
a bonico, a bonico,
marché solenco
amorosiando a tuya luz.
A tuya mirada
en yo brilaba muito adentro.

Más tardi también yo pillarba
un atro autobús enta una casa
en o disierto,
pero encara bi eba tiempo.
Un libro asperaba en una bolsa roya
e pensaba leyer-lo.

Pero... caminaba e caminaba
e cuasi no aturaba
d'ir baxando e puyando
escalas d'o recuerdo,
e de contino te recosiraba
güellando a traviés d'os inmensos
finestrals d'a gara por do lo día
ya marchaba e yera un zielo
de luminetas ziudadanas
e azuls e vrioletas que moriban
e ya teneban
a color d'un atro ibierno.

Yo de contino logaba os tuyos güellos
e con ellos prebaba d'alufrar
istos paisaches ta tu nuevos,
istas ziudaz ta tu lexanas,
e no aturaba de caminar
reseguindo lo remero
d'o sonriso d'a tuya alma,
tanemientres trens e autobuses
veniban e marchaban
como suenios.

O libro asperaba en silenzio
e yo perén ubriba os tuyos güellos,
columbraba boiras que tal vegada
en ixe mesmo inte tu güellabas,
imachinaba paisaches
que tal vegada tu estabas veyendo,
luzetas e luzetas
e campos e carreras d'a distanzia.

Ya iban acucutando as estrelas
e por tu yo las besaba,
e ixa luna blanca
que ya se debuxaba yera la mesma
en o nuestro zielo,
qué lexos e a o mesmo tiempo
qué zerqueta te sentiba
mientres de nuei se feba
e ya con tu en os güellos
empezipiaba o viache
enta o mío yermo
iluminato,
asperando muito luego
retrobar-te.

© Chuan Chusé Bielsa