autos autos autos
autos autos autos
e cansera d'ista funda frior
que sofla en as ziudaz
autos autos autos
e cansera de bochar-se
e nantar ta cosa
cansera de viachar
tan luen d'uno mesmo
yo querese sembrar-me
en un sulco oblidato d'os campos
con o sol amorosiando
lo mío cuerpo
en a casa d'os disiertos
querese vivir
cuan o sol se metese royo u rosa
ir aclucando los güellos
contemplar fito-fito lo misterio
como gata asentata
en un viello coxín
no se siente que lo oculto
o mío luxo ye un lusco
sin deseyos
o mío luxo
ye o silenzio d'os yermos
a jotica de bel paxaro
a vegadas
m'acuesto baxo un pino solitario
que m'amuestra con a bisa
o que me cal
pero qué estranio
e qué angunioso tot
cuan viachamos masiau luen
e tastamos un mundo pantasmal
rade a soledá
por carreras sin mons
en sin varellas que meditan
sin camins amariellos
autos autos autos
por toz os puestos
e camins color zenisa
aspros como rebuñosos fierros
marchaz luen
avientan d'ixos puestos
a empentons de tristura
a viellos e poetas
qué grans distanzias bi ha
entre os mundos d'ixas priesas
e os disiertos
vivir en una bondá
as añadas que Dios quiera
sentir o sol e a poesía
en o país d'ixa paz
doncas nos seiga permesa
una atra ideya de progreso
amorosiando a natura
en os campos vivir
en libertá
© Chuan Chusé Bielsa