Esprito
Foto: Chuan Chusé Bielsa
ESPRITO
brolla la poesía
dende a suya fuen
e aparexe como as boiras
que plegan e de vez desaparexen
como bisa que en os trigos
enchugardita dondea
sin deseyos
le cuaca solo a la poesía
fer musica cara o zielo
qué poeta gran ixe
que escribise en os disiertos
os millors poemas nunca escritos
e dimpués a la fin
cuan ya plegase o tiempo
de marchar
los cremase en un ortal
chunto a fuellas e ramizos
de l'agüerro
o poeta escribe ta l'amor
de toz os universos
e no quiere tacar os suyos versos
con deseyos en un mundo
de soledá e d'egoísmos
o mío esprito devanto
enta la unica esistenzia
si aquí viene o poeta
no ye que ta cantar-te
amor
e achuntar aquí tres vidas
tota atra cosa
zenisas
amortatas en un suenio
tiempo fuyindo en o zierzo,
¿dó te'n levés os engaños?
o poeta verdadero
no corre engalzando a fama
en o teyatro d'o mundo
ye lusco e nino chugando
coloriando poesías
yo t'aimo
e soi tu e ixe paxaro
que allá entalto viacha e nanta
ta trobar as fuens d'a vida
en o país d'a nuei e de l'alba
ta tu son ixos poemas
que con amor escribiba
e que cremaba en a tierra
© Chuan Chusé Bielsa