7 de marzo de 2021

ME FAZIÉ SANTUARIO

Armita milenaria en Andorra de Tergüel
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ME FAZIÉ SANTUARIO

Dentro de yo
he devantato un santuario.

Os míos güellos te contemplan,
aimada.

D'o mundo te'n levés toz os miraches,
dentro de yo tu remanes.

Os paisaches de defuera
son ya suenios d'Yves Tanguy.

As dolors se tornan bisas,
solo brila ixa güellada,
a voluntá no ye mía;
parolas e pensadas,
sentimientos, tot m'invías.

Acullo a tuya luz, ta tu
a mesa aparo con terneza,
ixa cadiera dexo ta cuan viengas,
as finestras ubro ta que dentre o tuyo azul.

Iste santuario soi e vuedo me presento
ta que pueda ser quietú.

O mío día ye escobar o tuyo templo,
ye güellar a polideza,
emplir ixa capiella con recuerdos.

Rosas de roseras d'o mío yermo
ofrexco en ixe altar, flors desfeitas
d'o mío tiempo.

Desaparexco como amador tuyo
ta que en faigas o que quieras;
yo ta cutio ixo deseyo.

Asperé pordemás
os regalos d'o mundo,
solo agora a tu t'aspero;
en a nuei os tuyos suenios solo vivo.

Me das alas ta puyar con tu en o viento
e adempribio
que vivir ye güellar en ixos güellos,
ye danzar con tu en o zielo.

Veyer-te ye de Dios enamorar-se,
ye seyer de l'amor tuyo una parte,
abrilenco chardín en o país d'os ninos.

Me fazié santuario
ta onrar-te e aimar-te de contino.

© Chuan Chusé Bielsa