Armita milenaria en Andorra de Tergüel
Foto: Chuan Chusé Bielsa
ME FAZIÉ SANTUARIO
Dentro de yo
he devantato un santuario.
Os míos güellos
te contemplan,
aimada.
D'o mundo te'n levés
toz os miraches,
dentro de yo
tu remanes.
Os paisaches de defuera
son ya suenios d'Yves Tanguy.
As dolors se tornan bisas,
solo brila ixa güellada,
a voluntá no ye mía;
parolas e pensadas,
sentimientos,
tot m'invías.
Acullo a tuya luz, ta tu
a mesa aparo con terneza,
ixa cadiera dexo
ta cuan viengas,
as finestras
ubro ta que dentre o tuyo azul.
Iste santuario soi
e vuedo me presento
ta que pueda ser quietú.
O mío día
ye escobar o tuyo templo,
ye güellar a polideza,
emplir ixa capiella
con recuerdos.
Rosas de roseras
d'o mío yermo
ofrexco en ixe altar, flors desfeitas
d'o mío tiempo.
Desaparexco
como amador tuyo
ta que en faigas
o que quieras;
yo ta cutio ixo deseyo.
Asperé pordemás
os regalos d'o mundo,
solo agora a tu t'aspero;
en a nuei os tuyos suenios
solo vivo.
Me das alas ta puyar con tu en o viento
e adempribio
que vivir ye güellar
en ixos güellos,
ye danzar con tu en o zielo.
Veyer-te
ye de Dios enamorar-se,
ye seyer
de l'amor tuyo una parte,
abrilenco
chardín en o país d'os ninos.
Me fazié santuario
ta onrar-te e
aimar-te de contino.
© Chuan Chusé Bielsa