30 de abril de 2021

TRONADA FREDA DE PRIMAVERA

Tronada de primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TRONADA FREDA DE PRIMAVERA

Arriba un día
en que dica la rima caye.

A retorica.

Tan espullatos nos trobamos.

Dizir as cosas simplas,
cansas:
güe ha plevito por os sasos
e yo bi yera caminando;
una tronada lexana e fieriza
l'ha arrozegata dica yo un viento fredo
en un sospiro.

Me cuacarba olorar
a plevida como cuan yera nino;
olors mullatas e poemas.

Me cuacarba veyer con o misterio
d'os güellos d'a inozenzia.

Agora aliento t'atro espazio,
tantos son estatos os fracasos, tantas
feridas s'ubrión,
tantos fuegos me cremón
que en ista tierra no soi ya que o reflexo
de qui soi en atro tiempo.

Aquí vivo ta qui vive
a o mío costato volando,
perén foi o que le cuaca,
simiens planto en l'airera
ta volar con ixa au.

A la tardada, marchaba yo
por os sasos con o chiquet batiaguas
baxo a gran tronada, as auguas
me chupiban de raso pantalons, calzero...
O zielo yera fusco-fusco.

Apretaba cuentra o peito bels libros
que levaba, ta privar que se mullasen.

Cuan yera mesache
teneba ilusions por cualque cosa fer,
pobret, con a mía voluntá
(solet e sin emparo allá en os altos).

Me dexaba levar
por as parolas de milenta diaples.

Agora reconoxco ixa presenzia
de qui soi en atros zielos,
ixe paxaro que en yo vuela
e ye zanzero.

No me caldrán atras fitas.

E leigo libros silenziosos
ta o ser que me cusira,
libros d'atros mundos.

Parolas que en o peito levamos
e femos o que cal
ta protecher d'as tronadas.

Chupito, amanexeban ya las casas
d'o lugar, as carreras riachos parexeban.

Yeran enzesas as farolas.

E os míos pais, pobrez, asperando-me,
alticamatos. Tan viellos ya.

M'he cambeato as ropas,
he fablato con els en a lengua que s'amorta
e en a que siento o que sentiba
de nino.

Auguas e parolas
de primavera.

© Chuan Chusé Bielsa