5 de mayo de 2021

PARADISOS DE DESEYOS

PARADISOS DE DESEYOS

Vivir en poesía ye
que tu deseyes e que nusatros acullamos
os tuyos deseyos.

Amor,
ixo ye.

Sí, yo sí deseyo,
pero los deseyos míos tuyos son,
son d'o tuyo mar e o tuyo zielo.

Si cualque cosa querié fer
me diziés que no podeba fer-lo,
solo aimar-te, güellar-te, asperar a tuya
plevida muito calma de deseyos.

No, yo cosa puedo fer e soi un condenato
a aimar.

Si cualque cosa pretendo
defuera d'o tuyo deseyo,
tu la desfarás maitín, agora mesmo,
tot sin tu naxe desfeito.

Solo puedo aimar-te e acullir
asinas a mirada d'ixos güellos.

Ixo m'amostrés e ixo veigo e comprendo.

E sí, ya sé, muitos piensan que pueden
ir-se-ne por o camín d'a suya voluntá
sin mesmo aimar-te.

No, nunca no en podrán, os suyos vieros
se'n irán por os xervigaders,
cayerán en un solenco mar, chelo
de miraches.

Eternos aimadors tuyos somos,
amor,
de tu vienen os chardins
de luz, a bondá d'o paradiso.

Pero no podemos aimar ixo
que no yes tu,
a güellada se crema e os días
naxen muertos.

Con tu esistimos cuan te güellamos
e t'aimamos,
yes allora la vida
que o día más bendito soniemos.

Pero no, sin tu cosa podemos
e milenta escarnios replegamos
cuan nos n'imos de tu,
a guambra más fosca viene allora d'a no-cosa.

Astí yes, amor,
a o costato, dentro de nusatros.

Volando perén viens
con paradisos de deseyos.

© Chuan Chusé Bielsa