29 de mayo de 2021

VIENE, ABRAZA-ME, poema d'o libro inedito "INOZENZIA"

VIENE, ABRAZA-ME

Yeras fablando
yo no sé de qué,
no lo remero.

Pero remero
lo tuyo sonriso,
os tuyos labios.

Te comentaba problemas,
no sé qué problemas,
pero dizibas
"viene,
abraza-me",
e yo m'acubillaba
en tu.

Yeran días
en que güellaba o tuyo sonriso,
te veyeba e lo güellaba,
de fren e de bislai,
tu no en parabas cuenta
pero cuan te'n ibas
el se quedaba con yo.

E en a nuei tot,
en os míos suenios,
teneba la frescor d'os tuyos labios,
d'ixe zielo.

Agora que yes lexos
remero lo tuyo sonriso
e me pregunto
cómo ye posible ir viachando
por o mundo con ixa
maleta d'inozenzia.

E cuan o frío
veniba con tristezas
tu me dizibas
"viene,
abraza-me",
e yo me preguntaba
cómo uno podeba
concarar-se a tanta pena
con abrazos,
pero tu dizibas e dizibas
"viene,
abraza-me",
e ubribas os brazos
como a mesma inozenzia,
e, amor,
yo no sé cómo
pero marchaban como fumo
los problemas.

E aquí se devantaba,
en un inte, una casa
calién
abitata por os dos.

© Chuan Chusé Bielsa