5 de noviembre de 2015

M'acubillo

M'acubillo

Iste ye o mío treballo,
aimata:
güellar-te sin cosa
acubillando.

E ya soi libre
en tu, buelo
como paxaro
en o zielo d'a eternidá.

Aimata, ya he bendito
tot alleno planto,
agora aguaito
tot ixo que no ye mío
como bardo.

Cosa no puedo dar-te,
aimata, porque soi
lo que tu yes y en tu canto,
por tu tot lo he dexato,
tot lo ganato yera una glarima
de tristura en o fundo de l'ozeano.

Aimata, soi feliz,
ya no luitaré más como un esclabo
ta ganar a bueda paga
d'amos falsos.

E ya puedo dexar
tantas radizes e parolas
que creyoron toz os míos infiernos
en un país estranio.

Aimata,
prene-me espullato,
libre a la fin,
biste-me con os deseyos tuyos,
puyo en a tuya arca como un paxaro
que se dexa lebar
en o zielo más puro.

Que se'n baigan
muertos mundos
d'a mía casa,
aimata, aculle-me
en a tuya luminaria sin olbido,
que sigan orazions os traquitos
d'o mío corazón,
que t'adore o infinito
en cada inte enamorato
en que te bibo,
l'alma mía a o canto tuyo
ye goyo dibino.

Aimata, cosa
no puedo ofrexer-te, un sospiro
soi en l'aire de l'airera
de l'amor, soi esprito
e poesía que te canta,
tu yes tot
y en o tuyo aliento
danzo e m'acubillo.
Solamén tu esistes,
solamén tu has esistito
e perén tu bibirás,
amor mío,
a o canto tuyo
totas as luzes retrobatas
oran en o paradiso.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar