1 de febrero de 2021

DANZE YE

DANZE YE

Voló l'au d'a poesía
por os aires
d'a esistenzia.

Novalizios tiempos yeran.
O poeta danze yera,
por amor tornaba e retornaba,
en zielos yera.
A nuei ya rematata,
l'alba yera.

Tot cantaba en o silenzio
marabiellas
e no caleban tierras
porque tot se devantaba
en altos güellos,
polideza d'alta estrela.

Brilan e revuelan
os miraglosos versos,
en danze de luz o poeta
fa lo unico que cal fer
cuan no bi ha ya más tiempo,

torna e retorna,
chira e rechira
con brazos u con alas,
sin deseyos,
por altarias,

danzaire
con a suya enamorada,

goyoso,
inmensamén goyoso e estre-
molezito
porque ta cutio ya marcha
ixe mundo en que viviba
con un cuerpo
desdoblato (espantallo
feito de sol e de palla,
de plevidas e d'aireras).

A musica
allora yera,
como aimada,
tan zerqueta.

Yera o corazón espiello
d'ixa luz que aspera l'alma.

Perén, a o canto a Vida
e a Poesía yeran.

Danze, Danze ye
l'ausén cuan se troba en Casa.

© Chuan Chusé Bielsa