29 de mayo de 2020

A PLEVIDA E L'AIRERA

Zielos boirencos e azulencos
Foto: Chuan Chusé Bielsa

A PLEVIDA E L'AIRERA

Aquí alienta la vida,
e no en as cambras zarratas,
e no abaxo en os infiernos.

Aquí, sentindo
as gotetas frescas d'a plevida
por tot o mío cuerpo.

Aquí crex a vida,
chupito de raso dende alto.

Fuye entalto,
por do lo yermo va puyando
e un mundo fol ya no i arriba,
por camins desconoxitos,
enta la luz d'os campos,
do en o zielo
van cantando e van volando,
sin más gabias grisas,
os paxaros.

Fuye
do encara no ha arribato
a tristura e a ferida,
do a libertá ye infinita-
mén más poderosa que a mentira
que pueden fer d'a tuya vida.

T'acullirán mons sagratos
do no plegan lais malditas,
bi ha camins e paisaches
do encara la poesía
no ye estata clausurata.

Fuye, antis
de que una angunia irremeyable
e un cuitiello
en tu dentren a bonico
como en una matazía.

Siente ista plevida
que arriba dende os zielos infinitos,
que fecunde o corazón
que en zenisa
quererban unos convertito;
parolas sentirás
con as que devantar un nuevo mundo,
aguaita o sol que brila
en tu, parolas dizirá
con as que naxerás a o Ser
que ya fa masiau tiempo que oblidés.

© Chuan Chusé Bielsa