14 de junio de 2020

TIEMPO SAGRATO

Sol e albandonatas oliveras a la tardada
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TIEMPO SAGRATO

Me cuacarba
no aber perdito
tanto tiempo
por a vida.

Me cuacarba
ser o vagabundo que se'n va por ixos mundos
fendo caso
solo a o corazón.

Me cuacarba
aber pasato los míos días
por os camins que tanto aimo

e no ser estranchero ta yo mesmo,

e asinas
anque m'ese muerto,
e asinas
anque toz me siñalasen
como ixe que no quiere adaptar-se,

cualcosa dizirba: soi d'o zielo
e libre como l'aire.

Millor ser tot u res
e no fer traiduría
a aquel nino diferén.

Que a dengún cuaque
lo que yo diga, lo que fable,
lo que piense,
o mío camín,
pero que seiga siempre
fidel a l'Amor, sin yo añader
ni un siñalín
más de tristeza.

Cuan yo me'n vaiga
(cuan Dios asinas quiera)
apenas bi abrá dengún ta despedir-me,
e ixo qué importa,
e qué importanzia tenerba
si me'n fuese con o mío tiempo
enta las estrelas.

En arribar en ixe puesto,
en derramar a mía vida
como una saca de tresoros,
dizirba:
iste ye o mío oro,
ista
la mía inútil poesía,
istas as mías oras por os mons
entre boiras e paxaros,
ista la mía paz en soledá
baxo salvaches zielos,
baxo oblidatos árbols,
aquí t'ofrexco, como piedras preziosas,
miradas ent'alto e enta adentro,
o mío tiempo aimando-te.

M'ese cuacato
tener un buen treballo,
treballar perén ta l'alma
e no estrafollar años
ta no-cosa,
cremato por o chelo.

M'ese cuacato
emplegar muito más tiempo
en ir aimando con folía
a tanto ánchel verdadero
que me trobé en a vida,
dar más besos, más abrazos,
más parolas de cariños,
más terneza e compañía.

Me cuacarba ir
a replegar ixe tiempo que perdié,
tanta malmesa cullita,
recullir ixas zenisas
d'as oras malfurriatas,
esborrar
aquellas prebatinas
ta ser lo que no yera,
como s'esborra un debuxo
feito a lapizero.

Pero se'n fue
aquella realidá grabata a fuego
en os veranos,
o tiempo caminán
ya dondea en as afueras,
voi pisando en iste agüerro
as mías fuellas muertas.

Espullata la branca, l'aire
sin primavera,

yo no sé
cuánto tiempo
en o reloch d'arena

quedará ta esbarizar-se.

Caye a plevia,
m'enradigo en alta tierra
e que Dios faiga con yo
tot lo que quiera,
por o suyo zielo me'n iré
sin vanidaz,
ta él será
tot o mío tiempo,
d'o suyo amor seré l'amán,
d'os suyos güellos a güellada,
amoroseos
seré d'as suyas mans,
que ta el seigan
as zagueras fuellas d'a mía vida,
os silenzios
ultimos d'a mía tarde.

Viene t'aquí,
nino que estié,
quiero abrazar-te.

© Chuan Chusé Bielsa