25 de junio de 2020

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Luminarias
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Cuántas añadas
se'n son itas...

Marchón por as carreras
que son fumo e no-res

Cuánto tiempo perdito
e no sé do bi ye.

O dexo estar.

¿Cuántos días bi abrá
encara ta iste cuerpo?

Poco u muito,
que marche a nuei.

Tot emplegaré
t'aimar, orar
e ir replegando a cullita.

tota atra cosa
son intes que s'esborran.

En iste día,
amoroseo
l'unico paisache,

veigo lo regno
que nunca no s'amorta,

do bi ha infinito agora.

Güe le digo
a o corazón:

amigo,
trobés ixe camín
d'a eterna luminaria
e d'a parola creyadora,

trobés
a o ser que aima,
santificato zielo,
ixa abrazada que enamora.

Tardana plegó l'alba,
pero dexés,
a la fin, a nuei dezaga,

en ista ora tiens,
amor,
a clau en l'alma,

o que perdiés
e no trobabas,

e ya sapes,
como un nino goyoso,

por do tornar a casa.

© Chuan Chusé Bielsa